Zeven ongeldige redenen voor het houden van de zondag.

“Alle Schrift is door God ingegeven en is nuttig om te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volkomen toegerust.” 2 Tim. 3:16, 17. 

In deze tekst worden wij ervan verzekerd dat alles wat de heilige Schrift bevat door de Heilige Geest is ingegeven; dat elke leer die mensen zouden moeten geloven, daarin geopenbaard is; dat elke fout daarin wordt weerlegd; dat elke dwaling door zijn woorden van waarheid wordt gecorrigeerd; en dat volmaakte onderwijzing in alle rechtvaardigheid daarin wordt gegeven. 

Het doel van de Auteur bij het verschaffen van zo’n boek was, dat de mens Gods daardoor volmaakt zou worden gemaakt, tot alle goed werk volkomen toegerust. Dit is de schat die God aan zijn kerk heeft gegeven. En dit is niet alles wat hij heeft gedaan. Aan hen die bereid zijn de leringen van zijn woord te gehoorzamen, heeft hij de Geest beloofd om hen in alle waarheid te leiden. 

Tot mensen die zich in deze situatie bevinden, spreekt God aldus: “Beproeft alle dingen; behoudt het goede.” 1 Thess. 5:21. Dat wil zeggen, breng elk deel van uw geloof en praktijk onder de toets van Gods zekere woord; vraag de hulp van de Heilige Geest, opdat uw verstand bevrijd mag worden van vooroordeel, en uw verstand verlicht mag worden in het woord der waarheid. Houd dan vast aan wat u in dat woord geopenbaard vindt; het is van onschatbare waarde; maar laat onmiddellijk elk voorschrift of elke leerstelling die daarin niet is opgetekend vallen, opdat u de leerstellingen van mensen niet van hetzelfde gewicht maakt als de geboden van God. "Wat heeft het stro gemeenschappelijk met het koren? spreekt de HEERE." (Jer. 23:28).

Aangezien de eerste dag van de week nu bijna universeel wordt gehouden in plaats van de sabbat van het vierde gebod, zijn we van plan om in dit artikel na te gaan waarop men zich baseert. Degenen die bereid zijn hun mening te onderwerpen aan de toets van de Schrift en van de rede, worden uitgenodigd om zich bij ons aan te sluiten bij het onderzoek van dit onderwerp. Om welke reden geven mensen de voorkeur aan de eerste dag van de week en verwerpen ze de sabbat die de Heer vanouds heeft ingesteld? Op grond van welk gezag schenden mensen voortdurend de dag die God heiligde en die Hij gebood heilig te houden? Kom nu, en laten we samen redeneren. Hier is het gebod waarvan gezegd wordt dat het veranderd is: 

“Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen; maar de zevende dag is de sabbat van de Heer, uw God; dan zult u geen werk doen, u, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw dienstknecht, noch uw dienstmaagd, noch uw vee, noch de vreemdeling die in uw poorten is; want in zes dagen heeft de Heer de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte op de zevende dag; daarom zegende de Heer de sabbatdag en heiligde die.” Ex. 20:8-11.

Dat dit gebod van mensen verlangt dat ze de rustdag van de Schepper gedenken en heiligen, die hij heiligde aan het einde van de eerste week van de tijd, kan niemand ontkennen. We vragen nu op grond van welk gezag zij dit gebod veranderen en vervangen door het heiligen van de eerste dag van de week. Pausen geloven dat hun kerk de macht kreeg om het vierde gebod te veranderen; en alleen al op grond van dit geloof in hun gezag zijn ze volkomen tevreden met het houden van de eerste dag van de week. 

Protestanten ontkennen het gezag van de kerk van Rome en proberen de verandering van de sabbat te rechtvaardigen door een beroep te doen op de Bijbel. Dit is wat we willen dat ze doen. We vragen hen daarom om tenminste een tekst naar voor te brengen waarin staat dat God zijn sabbat heeft veranderd in de eerste dag van de week. De voorstanders van de verandering hebben er geen te bieden. Als ze zo'n tekst niet kunnen presenteren, zullen ze ons er dan een geven die ervan getuigt dat God ooit de eerste dag van de week heeft gezegend en geheiligd? De navolgers ervan geven toe dat er geen dergelijke tekst bestaat. Hoe durven ze dan de eerste dag van de week te verheffen boven de sabbat van de Heer, die in Zijn  gebod van ons eist dat we deze gedenken en heilig houden? 

De Bijbel voorziet de mens die op God vertrouwt overvloedig van alle goede werken. Kan het houden van de zondag een heel goed werk zijn als de Bijbel het houden van de zondag nooit als dusdanig heeft aangeduid? Of, als het een goed werk is, kunnen mensen dan voldoende toegerust worden om dit te verdedigen terwijl God daar nergens iets heeft over gezegd? Moet het, in plaats van een goed werk te zijn, niet een vreselijke zonde tegen God zijn om het vierde gebod op deze manier te verdraaien, wanneer de geest eenmaal over dit onderwerp is verlicht? 

Niettegenstaande het ontbreken van duidelijke uitspraken in de Bijbel ter ondersteuning van het vieren van de eerste dag worden er verschillende redenen aangevoerd voor het houden van deze dag. Deze zullen we hier verder bespreken. 

 

EERSTE REDEN. Verlossing is groter dan schepping; daarom moeten we de dag van Christus’ opstanding houden, in plaats van de oude sabbat van de Heer. 

 

Waar heeft God dit gezegd? Zondagsvierders zijn gedwongen toe te geven dat Hij het nooit heeft gezegd. Welk recht heeft dan iemand om zo’n bewering te doen en vervolgens de verandering van de sabbat daarop te baseren? Maar stel dat verlossing groter is dan schepping, wie weet dat we daarom de eerste dag van de week moeten houden? God heeft nooit van mensen verlangd om een ​​dag te houden als een gedenkteken van verlossing. Maar als het een plicht was om om deze reden één dag van de week te houden, dan biedt de dag van de kruisiging zeker de sterkste aanspraken. Er wordt niet gezegd dat we verlossing hebben door Christus’ opstanding; maar er wordt gezegd dat we verlossing hebben door het vergieten van zijn bloed. “En zij zongen een nieuw lied, zeggende: Gij zijt waardig het boek te nemen en zijn zegels te openen; want Gij zijt geslacht en hebt ons voor God gekocht met Uw bloed, uit alle stammen, talen, volken en natiën.” Openbaring 5:9. “In Wie wij de verlossing hebben door Zijn bloed, de vergeving der zonden, overeenkomstig de rijkdom Zijner genade.” Ef. 1:7; Kol. 1:14; Hebr. 9:12, 15.

  

We hebben verlossing door de dood van de Heer Jesus.  Bijgevolg is de dag waarop Hij Zijn kostbare bloed vergoot om ons te verlossen, en zei: "Het is volbracht," Johannes 19:30, de dag die moet worden gehouden als een gedenkteken van verlossing, als er al een dag voor dat doel moet worden gevierd. 

Ook kan niet worden betoogd dat de opstandingsdag de meest opmerkelijke dag is in de geschiedenis van verlossing. Er is maar één woord nodig om te bewijzen dat deze in dit opzicht ver wordt overtroffen door de dag van de kruisiging. Welke gebeurtenis is opmerkelijker, de daad van God die zijn geliefde en enige Zoon gaf om te sterven voor een ras van rebellen, of de daad van de Vader die de geliefde Zoon uit de dood opwekte? Er is maar één antwoord dat kan worden gegeven: Het was niet opmerkelijk dat God zijn Zoon uit de dood opwekte; maar de daad van de Vader die zijn Zoon gaf om te sterven voor zondaars was een schouwspel van verlossende liefde die het universum deed verbaasd staan en aanleiding gaf tot eeuwige aanbidding. Wie kan zich erover verbazen dat de zon in duisternis gehuld was en dat de hele natuur beefde bij het zien ervan! De dag van de kruisiging heeft daarom veel grotere aanspraken dan de dag van de opstanding. God heeft de naleving van geen van beide voorgeschreven; en is het niet een angstaanjagende daad om de geboden van God ongeldig te maken door die wijsheid die dwaasheid is in zijn ogen? 1 Kor. 1:19, 20. 

Maar als we de verlossing willen herdenken, is het niet nodig om de rustdag van de Heer van zijn heiligheid te beroven om dat te doen. Wanneer de waarheid onze dwalingen van ons afneemt, heeft ze altijd iets beters om hun plaats in te nemen. Dus als het valse gedenkteken van de verlossing uit de weg is geruimd, presenteert het woord in zijn plaats de ware. God heeft ons voorzien van gedenktekens, die zijn eigen handtekening dragen; en deze mogen we met de zegen van de hemel in acht nemen. Zou u de dood van onze Heer willen herdenken? U hoeft de dag van zijn kruisiging niet te vieren. De Bijbel vertelt je hoe je dat moet doen. 

“Want ik heb van de Heere ontvangen, hetgeen ik ook aan u heb overgeleverd, dat de Heere Jezus in de nacht, waarin Hij werd overgeleverd, brood nam; en toen Hij gedankt had, brak Hij het en zei: Neem, eet, dit is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt; doe dit tot Mijn gedachtenis. Evenzo nam Hij ook de beker, nadat Hij gegeten had, en zei: Deze beker is het nieuwe testament in Mijn bloed; doet dit, zo dikwijls als gij die drinkt, tot Mijn gedachtenis. Want zo dikwijls als gij dit brood eet en deze beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heeren, totdat Hij komt.” 1 Kor. 11:23-26. 

Zou u de begrafenis en opstanding van de Heiland willen herdenken? U hoeft de eerste dag van de week niet te houden. De Heere heeft een heel ander en veel passender gedenkteken ingesteld. “Weet gij niet, dat zovelen van ons, die in Jezus Christus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn? Daarom zijn wij met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, gelijk Christus uit de doden is opgewekt door de heerlijkheid des Vaders, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen. Want indien wij met Hem samengeplant zijn in de gelijkheid van Zijn dood, zullen wij het ook zijn in de gelijkheid van Zijn opstanding.” Rom. 6:3-5. “Met Hem begraven in de doop, waarin gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof van de werking Gods, Die Hem uit de doden heeft opgewekt.” Kol. 2:12. 

Het is waar dat de belijdende kerk deze verordening heeft veranderd in besprenkeling, zodat dit goddelijke gedenkteken van de opstanding van de Heer vernietigd is. En opdat zij zonde op zonde zouden stapelen, grijpen zij de sabbat van de Heer aan en veranderen die in de eerste dag van de week, waardoor zij het heilige gedenkteken van de rust van de Schepper vernietigen, opdat zij een gedenkteken van Christus’ opstanding zouden hebben! “Ook is de aarde verontreinigd onder haar bewoners; omdat zij de wetten hebben overtreden, de verordening hebben veranderd, het eeuwige verbond hebben verbroken.” Wanneer zal de belijdende kerk ophouden de rechte wegen van de Heer te verdraaien? Niet totdat de “bewoners van de aarde verbrand zijn, en er weinig mensen zijn overgebleven.” Jes. 24:5, 6.

  

TWEEDE REDEN. De discipelen kwamen bijeen op de dag van de opstanding van onze Heer om die gebeurtenis te herdenken, en de Heiland bekrachtigde deze bijeenkomst door zich met hen te verenigen. Joh. 20:19. 

 

Als elk woord hiervan waar was, zou het niet bewijzen dat de sabbat van de Heer is veranderd. Maar om de volstrekte absurditeit van deze gevolgtrekking aan te tonen, luister naar een paar feiten. De discipelen die bijeenkwamen, geloofden toen niet dat hun Heer uit de dood was opgewekt, maar waren bijeengekomen om samen te eten en zich af te zonderen van de Joden. De woorden van Marcus en Johannes maken dit duidelijk: "Hij verscheen in een andere gedaante aan twee van hen, terwijl zij wandelden en naar het land gingen. En zij gingen heen en vertelden het aan de overigen; en zij geloofden hen niet. Daarna verscheen Hij aan de elf, terwijl zij aan tafel zaten, en verweet hun hun ongeloof en hardheid van hart, omdat zij hen niet geloofden, die Hem hadden gezien nadat Hij was opgewekt." Marcus 16:12-14. Johannes zegt: “Toen het op diezelfde dag avond was, de eerste dag van de week, en de deuren gesloten waren waar de discipelen bijeen waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus en stond in het midden en zeide tot hen: Vrede zij u.” Joh. 20:19. 

Het is duidelijk dat de discipelen niet bijeen kwamen  om de opstanding van de Heiland te gedenken. Uit volgende tekst is het eveneens duidelijk dat zij niet het minste idee hadden van een verandering van de sabbat. Bij de begrafenis van de Heiland keerden de vrouwen die Hem naar het graf waren gevolgd terug en bereidden specerijen en zalven om Hem te balsemen; de sabbat brak aan; zij rustten de sabbatdag overeenkomstig het gebod; en toen de sabbat voorbij was, kwamen zij op de eerste dag van de week naar het graf om hun Heer te balsemen. Lucas 23:55, 56; 24:1. Zij hielden de sabbat, overeenkomstig het gebod, en hervatten hun werk op de eerste dag van de week. 

 

DERDE REDEN. Na acht dagen ontmoette Jezus zijn discipelen opnieuw. Joh. 20:26. Dit moet de eerste dag van de week zijn geweest, wat bewijst dat dit de nieuwe christelijke sabbat is. 

 

Als het zeker was dat dit op de eerste dag van de week gebeurde, zou het geen enkel bewijs leveren dat die dag de sabbat van de Heer was geworden. Maar wie kan er zeker van zijn dat "na acht dagen" slechts een week betekent? Het zou dichter bij een letterlijke interpretatie van de taal liggen om te concluderen dat dit op de negende dag was. Lees ter illustratie Matt.17:1: "En na zes dagen nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes mee," enz. Ga nu naar Lucas 9:28: "En het gebeurde ongeveer acht dagen na deze woorden, dat Hij Petrus, en Johannes en Jakobus meenam," enz. Dan is "na zes dagen" in dit geval ongeveer acht dagen. Maar als "na acht dagen" slechts een week betekent, hoe bewijst dit dan dat zondag de plaats van de sabbat van de Heer heeft ingenomen? Hoe bewijst het dat zondag de christelijke sabbat is geworden, als er geen enkel bewijs is dat Christus of zijn apostelen ooit op die dag rustten? Er is geen term als christelijke sabbat te vinden in de Bijbel. De enige wekelijkse sabbat die in de Bijbel wordt genoemd, wordt de sabbat van de Heer genoemd. 

Was de handeling van Christus om aan zijn discipelen te verschijnen voldoende om de dag waarop het plaatsvond de sabbat te maken? Als dat zo is, waarom koos hij dan vervolgens een dag waarop gevist werd om zichzelf aan hen te manifesteren (Johannes 21)? We gaan de zondag waarop Hij eerst werd gezien, de dag waarop gevist werd en de donderdag waarop Hij laatst werd gezien om die reden toch niet tot een sabbat maken. Het was ook niet zo opmerkelijk dat Christus zijn discipelen bij elkaar vond, aangezien ze één gemeenschappelijke verblijfplaats hadden. Hand. 1:13.

  

VIERDE REDEN. De Heilige Geest daalde op de discipelen neer op de dag van Pinksteren. Dat was de eerste dag van de week. Daarom moet de eerste dag van de week worden gevierd in plaats van de sabbat van de Heer. Hand. 2:1, 2. 

 

Als we toegeven dat de dag van Pinksteren op de eerste dag van de week viel, moet nog bewezen worden dat die dag daardoor de sabbat werd. Dat men God eerde omdat het Pinksteren was en niet de eerste dag van de week wordt aangetoond door volgende teksten.  

1. Hoewel de dag van Pinksteren duidelijk wordt genoemd, wordt niets vermeld over de dag waarop dit plaatsvond. 

2. De discipelen hadden tien dagen lang in ernstig gebed doorgebracht; want de dag van Pinksteren was vijftig dagen na de opstanding van Christus, en veertig van die dagen bracht hij door met zijn discipelen (Handelingen 1). De veertig dagen na Zijn opstanding verstreken op een donderdag, de dag van Zijn hemelvaart. De periode van tien dagen na Zijn hemelvaart op donderdag bevatte twee eerste dagen waarvan de laatste de dag van Pinksteren was. Als het de bedoeling van God was geweest om de eerste dag van de week te eren, waarom daalde de Heilige Geest dan niet neer op de eerste van die eerste dagen? Waarom moet de dag van Pinksteren komen voordat de Heilige Geest kon neerdalen? Het antwoord is duidelijk: het was niet de bedoeling van de hemel om de eerste dag van de week te eren, maar om het tegenbeeld van het feest van Pinksteren te markeren. Daarom wordt er nergens benadrukt dat het de eerste dag van de week was; men spreekt er zelfs niet over. Het slachten van het paaslam op de veertiende dag van de eerste maand had zijn tegenbeeld ontmoet in de dood van het Lam Gods op die dag. Ex. 12; Joh. 19; 1 Kor. 5:7. Het offer van de eerstelingen op de zestiende dag van de eerste maand had zijn tegenbeeld ontmoet in de opstanding van onze Heer op die dag, de eersteling van hen die ontslapen waren. Lev. 23; 1 Kor. 15:20-23. Vijftig dagen later zou ook het feest van Pinksteren zijn tegenbeeld ontmoeten. Lev. 23:15-21. De vervulling van dat schaduwbeeld is wat de pen van inspiratie heeft vastgelegd in Handelingen 2:1, 2. God heeft op deze plaats niets gezegd over een verandering van zijn sabbat. Toch beschouwen ernstige mannen, die zichzelf doctoren in de godgeleerdheid noemen, deze tekst als een van hun sterkste getuigenissen voor hun zogenaamde christelijke sabbat. Ze zouden profijt kunnen hebben van dit advies van de wijze man: "Voeg niets toe aan zijn woorden, opdat hij u niet terechtwijze en gij een leugenaar bevonden wordt." Spr. 30:6. 

 

VIJFDE REDEN. Tijdens zijn verblijf te Troas brak Paulus brood op de eerste dag. Dit is een bevestiging van het feit dat deze dag werd gevierd als de christelijke sabbat. Hand. 20:7. 

 

Wij antwoorden dat de apostolische kerk in Jeruzalem op een gegeven moment elke dag brood brak. Hand. 2:42-46. Als één enkel geval van het breken van brood in Troas op de eerste dag van de week voldoende was om het tot sabbat te maken, zou dan niet de voortdurende praktijk van de apostolische kerk in Jeruzalem om elke dag brood te breken, ruim voldoende zijn om elke dag tot sabbat te maken? Bovendien, aangezien de handeling van het Hoofd van de kerk om brood te breken net zo belangrijk moet zijn als die van zijn dienaar Paulus, moet de dag van de kruisiging dan niet bij uitstek de christelijke sabbat zijn, aangezien Christus deze verordening instelde en uitvoerde op de avond waarmee die dag begon? 1 Kor. 11:23-26.

  

Maar op welke dag van de week vond deze handeling van Paulus plaats? Want als het van voldoende belang is om de dag waarop het plaatsvond de toekomstige sabbat van de kerk te maken, is het van belang om te bepalen welke dag dit was. De handeling van het breken van het brood vond plaats na middernacht; want Paulus predikte volgens de Schrift op de eerste dag van de week tot de discipelen tot middernacht, genas toen Eutychus en brak daarna het brood. Hand. 20:7-11. Indien we onze huidige tijdrekening zouden toepassen dan zou op middernacht de eerste dag van de week al beëindigd zijn en we zouden zeggen dat het brood gebroken werd op de tweede dag van de week. In dit geval zou men dan de maandag als de nieuwe sabbat moeten beschouwen. 

Maar als de Bijbelse methode om de dag te beginnen, namelijk bij zonsondergang, wordt gevolgd, dan stellen we vast dat de discipelen aan het einde van de sabbat bijeenkwamen voor een avondbijeenkomst, voordat de apostel 's morgens zou vertrekken. Als het geen avondbijeenkomst was, waarom hadden ze daar dan veel lichten? Paulus predikte tot hen tot middernacht en brak toen brood met de discipelen vroeg in de morgen van de eerste dag van de week. Maakte deze handeling die dag tot de sabbat? Zo ja, waarom begon Paulus dan, zodra het licht was, aan zijn lange reis naar Jeruzalem? Als Paulus geloofde dat zondag de christelijke sabbat was, waarom schond hij die dan openlijk? Als hij niet geloofde dat de eerste dag de sabbat was geworden, waarom zou u dat dan wel doen? En waarom grijpt u, als bewijs dat de sabbat is veranderd, één enkel geval aan waarin op zondag na zonsondergang een avondbijeenkomst werd gehouden, terwijl u het feit over het hoofd ziet dat het de gewoonte was van dezelfde apostel om elke sabbat te prediken, niet alleen tot de Joden, maar ook tot de heidenen? Hand. 13:14, 42, 44; 16:13; 17:2; 18:4. 

Paulus brak brood op de eerste dag van de week en begon toen onmiddellijk aan zijn lange reis naar Jeruzalem. Dit is dus het sterkste argument voor de eerste dag van de week en het levert direct bewijs dat zondag niet de sabbat is.

  

ZESDE REDEN. Paulus gaf de gemeente in Korinthe opdracht om op de eerste dag van de week een openbare collecte te houden; hieruit volgt dat dit een dag van openbare eredienst moet zijn geweest, en bijgevolg de christelijke sabbat is. 1 Kor. 16:2. 

 

Wij antwoorden dat het een opmerkelijk feit is dat Paulus precies het tegenovergestelde van een openbare collecte voorschrijft. Hij zegt niet: “Leg uw gaven op de eerste dag van de week in de offerkist maar hij zegt: “Laat ieder van u op de eerste dag van de week bij zichzelf iets opzij leggen.” 

J. W. Morton zegt in zijn “Vindication of the True Sabbath,” pp.51,52:- 

“De apostel beveelt eenvoudigweg dat ieder van de broeders in Korinthe op de eerste dag van de week thuis een deel van zijn wekelijkse inkomen moet wegleggen. De hele kwestie draait om de betekenis van de uitdrukking ‘bij hem’; en ik verwonder me erover hoe u zich kunt voorstellen dat het ‘in de offerkist van de gemeente’ betekent. Greenfield vertaalt de Griekse term in zijn Lexicon als ‘bij zichzelf, d.w.z. thuis’. Twee Latijnse vertalingen, de Vulgaat en die van Castellio, vertalen het als ‘apud se’, bij zichzelf, thuis. Drie Franse vertalingen, die van Martin, Osterwald en De Sacy, ‘chez soi’, in zijn eigen huis, thuis. De Duitse vertaling van Luther, ‘bei sich selbst’, bij zichzelf, thuis. De Nederlandse vertaling, ‘by hemselven’, (“bij zichzelf”SV 1977, HSV, “legge ieder thuis iets weg” NBG 1951) hetzelfde als de Duitse. De Italiaanse vertaling van Diodati, ‘appresso di se’, in zijn eigen aanwezigheid, thuis. De Spaanse vertaling van Felipe Scio, ‘en su casa’, in zijn eigen huis. De Portugese vertaling van Ferreira, ‘para isso’, bij zichzelf. De Zweedse vertaling, ‘noer sig self’, dicht bij zichzelf. Ik weet niet hoe lang deze lijst van autoriteiten nog zou kunnen worden; want ik heb geen enkele vertaling onderzocht die verschilt van de hierboven aangehaalde.” 

De tekst bewijst dus niet dat de gemeente van Korinthe op die dag bijeen was voor een openbare eredienst; maar integendeel, het bewijst wel dat iedereen thuis moest zijn, waar hij zijn wereldse zaken kon onderzoeken en zelf geld kon opsparen, zoals God hem had gezegend. Als iedereen op deze manier, van week tot week, zijn inkomsten zou verzamelen, zou hun overvloed klaar zijn als de apostel zou komen, en zou iedereen hem kunnen presenteren wat hij had verzameld. Dus als de sabbat van de eerste dag geen beter fundament heeft dan de gevolgtrekking die uit deze tekst wordt getrokken, rust deze werkelijk op los zand.

  

ZEVENDE REDEN. Johannes was in de Geest op de dag des Heren, de eerste dag van de week. Op. 1:10. 

 

Dit is het soort redenering dat de voorstanders van de zondag onveranderlijk moeten aannemen. Maar we vragen ons af: Welk recht hebben zij om juist het punt aan te nemen dat zij zouden moeten bewijzen? Deze tekst levert weliswaar direct bewijs dat er een dag is in de evangeliebedeling die de Heer als de zijne claimt; maar is er één tekst in de Bijbel die getuigt dat de eerste dag van de week de dag des Heren is? Er is er geen enkele. Heeft God ooit die dag als de zijne opgeëist? Nooit. Heeft God ooit een dag als de zijne opgeëist en die voor zichzelf gereserveerd? Dat heeft Hij gedaan. “En God zegende de zevende dag en heiligde die, omdat Hij daarop gerust had van al Zijn werk, dat God schiep en maakte.” Gen. 2:3. “Morgen is de rustdag van de heilige sabbat voor de Heer.” Ex. 16:23. “De zevende dag is de sabbat van de Heer, uw God.” Ex. 20:10. “Indien gij uw voet van de sabbat afwendt, van het doen van uw welbehagen op mijn heilige dag,” enz. Jes. 58:13. “Daarom is de Zoon des mensen ook Heer van de sabbat.” Markus 2:28. 

De zevende dag is dan de dag die God voor Zichzelf reserveerde toen Hij de andere zes aan de mens gaf; en deze dag noemt Hij Zijn heilige dag. Dit is de dag waarvan het Nieuwe Testament verklaart dat de Zoon des mensen Heer is. 

Is er één getuigenis in de Schrift dat de Heer van de sabbat Zijn heilige dag heeft weggedaan en een andere heeft gekozen? Geen enkele. Dan is die dag die de Bijbel aanwijst als de dag des Heren geen andere dan de sabbat van het vierde gebod. 

 

(Johannes was een van die discipelen die door de Farizeeën werden beschuldigd van het breken van de sabbat, en die Jezus tegen die beschuldiging had verdedigd. Hij had zijn Heiland horen verklaren dat "de Zoon des mensen Heer is, zelfs van de sabbat" (Matt. 12:8; Mark. 2:28; Luk. 6:5). Toen hij de Openbaring schreef, moet hij hebben geweten dat deze uitspraak al in de synoptische evangeliën was opgetekend. Hij vergezelde de Heer in Zijn bedieningen op de sabbat. (Luk. 4:16, 31, 32; Mark. 1:21, 22). Hij had Jezus horen vertellen wat ze moesten doen als Jeruzalem belegerd zou worden door de legers van Rome: "Bidt dat uw vlucht niet in de winter zal zijn, noch op de sabbat" (Matt. 24:20).

Johannes, die persoonlijk getuige was van de kruisiging van de Heer (Johannes 19:25-27), moet geweten hebben dat toen Zijn volgelingen Hem laat op die treurige vrijdagmiddag van zo lang geleden hadden begraven, "zij terugkeerden en specerijen en zalven bereidden; en rustten op de sabbatdag overeenkomstig het gebod" (Lukas 23:56). Hij wist zeker ook dat volgens datzelfde gebod "de zevende dag de sabbat is van de Heer, uw God" (Ex. 20:10; Deut. 5:14). Hij schreef "In het begin was het Woord", en dat "het Woord God was", en dat "het Woord vlees geworden is en onder ons gewoond heeft" (Johannes 1:1, 14). Hij legde dit feit ook vast: "Alle dingen zijn door Hem gemaakt; en zonder Hem is geen ding gemaakt, dat gemaakt is" (vers 3). En hij voegde eraan toe dat "de wereld door Hem gemaakt is" (vers 10).

Zo wist Johannes dat de Heer Jezus als Schepper de sabbat in het begin had ingesteld door op de zevende dag van de week te rusten, door deze te zegenen en te heiligen (Gen. 2:2, 3; Ex. 20:11). Hij wist dat de Heer de zevende-dags sabbat "mijn sabbatten" had genoemd (Ex. 31:13; Lev. 19:3; Jes. 56:4; Eze. 20:12, 13, 16, 20, 21, 24; 22: 8, 26; 23:38; 44:24), _ en "mijn heilige dag" (Jes. 58:13); dat Nehemia er in zijn gebed tot de Heer naar verwees als "uw heilige sabbat" (Neh. 9:14); en dat er geschreven was dat in de betere wereld van de toekomst "van de ene sabbat tot de andere, alle vlees zal komen om voor mijn aangezicht te aanbidden, zegt de Heer" (Jes. 66:23).

Omwille van dit alles lijkt het logisch te besluiten dat Johannes in Op. 1:10 verwijst naar de sabbat van de zevende dag wanneer hij spreek over ‘de dag van de Heer’ ( Ministry magazine, maart 1970)).

J. N. Andrews